.
ผ้าห่มที่ห่อหุ้มร่างของผมในขณะนี้มีอายุอานามเท่าไหร่ผมไม่อาจทราบได้ ที่ทราบแน่แน่คือ มันไม่น่าจะเคยถูกผ่านการซักฟอกมาเลยตลอดช่วงการมีชีวิตอยู่ของมัน อย่างดีก็แค่ตากแดด ซึ่งนั่นไม่ช่วยอะไรเลยกับกลิ่นที่มันเดินทางมาแตะที่ปลายจมูกผมขณะนั้น ผมแยกไม่ออกด้วยซ้ำว่า กลิ่นมันคล้ายการจมกองอ๊วกเด็กมานานนับปี หรือ มันถูกผลิตมาจากหนังสุนัขขี้เรื้อนพันปีกันแน่ บ่นไปก็แค่นั้น
ตอนนี้เป็นเวลาตีห้า และผมกำลังนอนอยู่แถวแถวเท้าของเทือกเขาที่มียอดเขาสูงที่สุดในโลก “เอเวอร์เรสต์”
การลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อจะทำอะไรซักอย่างเลย โดยไม่สนใจกับการชำระล้างร่างกายเลย เป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับผมมากเมื่อเจ็ดวันก่อน เจ็ดวันที่ผมตะลุยเดิน เดิน และเดิน เพื่อให้ผมมาถึงวันนี้ วันที่ผมต้องแหงนคอมองเอเวอร์เรสต์พร้อมกับการเกาหัวที่มีแต่รังแคอย่างเมามัน
ตีห้ากับองศาเลขตัวเดียว ไม่เหมาะเลยสำหรับการลุกขึ้นทำกิจกรรมใดใด แต่ในกรณีที่ต้องมีชีวิตอยู่กับผ้าห่มผืนนั้นแล้ว ผมถือว่าคุ้ม ผมกับเพื่อนร่วมเดินทางค่อยค่อยลุกแต่งตัวด้วยกริยาที่เบาที่สุด เบาขนาดที่ว่าถ้ายุงยังคงเกาะที่แก้มอยู่ มันต้องไม่รู้ตัวว่าผมกำลังเดินไปเดินมา ต้องเกาะอยู่อย่างนั้น
ที่ต้องทำอะไรเบาขนาดนี้ เพราะว่าคืนที่ผ่านมา ผมกับเพื่อนต้องนอนกับเพื่อนเพื่อนเดินทางจากทุกมุมโลกกว่าสิบชีวิต ถ้าเรียกให้ดูยุโรปหน่อยผมคงเรียกมันว่า Dorm เพราะเป็นการแชร์ห้องนอนรวมกัน แต่ถ้าที่เนปาลนี้แล้ว ผมขอเรียกมันว่าคอก คอกที่มีเพียงแผ่นไม้บางบางกันไม่ให้ลมเข้ามากระทบผิวอันบอบบางอย่างพวกเราได้
ผมกับเพื่อนตั้งใจว่าเช้านี้เราจะเดินขึ้นยอด Kala Pattar เพื่อชมพระอาทิตย์เดินทางผ่านยอดเขาเอเวอร์เรสต์ จากจุดนั้น เราจะเห็นยอดเขาที่สูงที่สุดในโลกได้สวยงามที่สุดจุดหนึ่ง ตีห้าสิบห้า เราเริ่มเดินออกจากคอกพักที่ Gorek Shep
เราไม่แน่ใจว่าพระอาทิตย์จะมาเมื่อไหร่ แต่เราแน่ใจว่าจากจุดที่เราเดิน เราจะเดินไปถึงยอด Kala Pattar ได้ภายในสองชั่วโมง อากาศหนาวและเบาบางอย่างที่เราคาดว่าจะต้องเจอ การเดินขึ้นที่สูงโดยไร้ทางราบด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้ มีสองอย่างที่จะทำให้เราเดินต่อไปได้คือวิวที่อยู่ตรงหน้ากับศรัทธาที่เราพกติดกระเป๋ามา
เราเจอผู้ร่วมเดินทางขึ้นไปชมพระอาทิตย์ขึ้นเป็นระยะระยะ ไฟฉายคาดหัว ถุงมือแบบหนา เสื้อกันหนาวและกันลม ไม้เท้าเหล็กแท้สองมือ รองเท้าเดินป่าอย่างดี เสื้อผ้าดูดีสมกับเป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่กับสภาพอากาศแบบนี้มาก่อน หันมามองตัวเรา ไฟฉายได้มาจากร้านสะดวกซื้อ ถุงมือที่กันลมได้ดีที่สุดก็แค่ยอดภูกระดึง เสื้อกันหนาวเอาท์เล็ต ไม้เท้าเพิ่งมาซื้อเอาที่เนปาลนี่เอง สปริงพังตั้งแต่กลางทาง อย่าไปบ้านตรูบ้างก็แล้วกัน แล้วเอ็งจะหาซื้อกางเกงเลสวยสวยสู้ข้าไม่ได้แน่
เดินไปไม่นานอาการแรกที่ผมกลัวมากที่สุดว่าจะเจอคือ AMS กลับไม่เจอ แต่ผมเจออะไรที่มันสามัญกว่านั้นคือ นิ้วมือและนิ้วเท้าผมเริ่มแข็งชา มันหนาวเย็นซะผมไม่สามารถยืดตรงได้ ถ้าผมเจอคนไทยใครซักคนนึงตอนนี้ การยกมือไหว้ น่าจะเป็นภาพที่ไม่ค่อยน่าดูมากซักเท่าไหร่ แม้แต่จะต้องบอกลาใครซักคนนึงตอนนี้เองก็เถอะ น่าจะเป็นการบอกลาที่ไม่ค่อยซึ้งเท่าไหร่เป็นแน่ นิ้วหงิกงอบ๊ายบายจะไม่น่ารักแน่
ผมเดินไป หยุดไป เป็นพักพัก ยอมรับว่าการเดินของวันนี้เหนื่อยกว่าในทุกทุกวันที่ผ่านมา หรือว่าร่างกายมันคงฟ้องว่า นายไปไม่ได้ไกลกว่านี้แล้วแหละ ร่างกายนายฟิตมาได้แค่นี้จริงจริง โชคดีที่วันนี้เป็นวันสุดท้ายในการเดินขึ้น อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ผมก็จะปิดฉากการเดินขึ้นแบบสมบูรณ์ บนยอดนั้น หลังจากนี้ จะเป็นการเดินลงหรือเดินกลับอย่างเดียวแล้ว มีแต่ใจนายเท่านั้นแหละ ที่จะแบกสังขารที่เห็นไปได้ไกลเท่าไหร่
หกโมงกว่ากว่า ผมเริ่มเห็นแสงย้อนแยงมาจากด้านขวา พระเอกของวันเริ่มบิดขี้เกียจแล้ว ท้องฟ้ารอบด้านเริ่มแต่งหน้าทาแก้มด้วยแสงสีส้ม การแสดงฉากใหญ่กำลังจะเริ่ม ผมหันไปมองยอดเอเวอร์เรสต์ที่ไร้เมฆหมอกบดบัง บนนั้นมีควันหมอกโลมเลียคล้ายกำลังมีใครหุงข้าวหม้อใหญ่อยู่บนนั้น ยอดเอเวอร์เรสต์ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่ายอดอื่นอื่นที่อยู่รอบข้าง เป็นพระเอกที่ถูกสวมบทให้เป็นตัวนำเพราะความสูง ผู้คนรอบโลกเดินทางด้วยความยากลำบากมาชื่นชมความสูงที่ว่า ผมเริ่มคิดอยากเดินทางไปภูเขาที่มีความสูงน้อยที่สุดในโลก ณ วินาทีนั้น
ดวงอาทิตย์เริ่มเดินทางข้ามยอดเอเวอร์เรสต์ กิจวัตรประจำวันของพนักงานที่ชื่อว่าธรรมชาติ ความสวยงามเรียบง่ายที่สุดเท่าที่ธรรมชาติจะให้เราได้ ผมนั่งปักหลักอยู่กับที่ ชื่นชมกับสิ่งที่เอเวอร์เรสต์เปิดม่านโชว์ ความเหนื่อยหอบเริ่มพักผ่อน ผมจ้องมองพระเอกที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา คล้ายว่าถ้าเราเผลอกระพริบตาทีนึง มันจะหายวับไปซะอย่างนั้นแหละ
ผมเดินทางมาสุดทางแล้ว ตรงนี้ ตรงที่ปลายเท้าเอเวอร์เรสต์
ก่อนเดินกลับ ผมแอบเหลียวไปมองยอดเขาที่สูงที่สุดในโลกอีกครั้งนึง ผมโบกมืออำลา…
แต่คงต้องขอโทษเอเวอร์เรสต์ด้วย เราคงลาจากกันไม่สวยเท่าไหร่ เพราะนิ้วผมยังคงหงิกอยู่
.
ขอให้เดินทางโดยสนุกประเทศ 
จดหมายเหตุ